Cząstki mogą na podłożu osiadać i tworzyć warstwę tylko na tym odcinku lotu, w którym znajdują się one w stanie ciekłym lub plastycznym. Określa to praktyczna odległość natryskiwania. Dla każdego typu pistoletu istnieje zakres optymalnych odległości natryskiwania, przy których właściwości warstwy są najlepsze. W czasie lotu cząstki utleniają się głównie wskutek kontaktu z tlenem otaczającego powietrza (rozpylającego i atmosferycznego). Czynnikiem nadającym cząstkom metalu przyspieszenie jest energia wypływających z pistoletu gazów. Na podstawie badań stwierdzono, że największe przyspieszenie występuje w odległości 5-30 mm od końca topionego drutu. Ogólnie można przyjąć, że w przeciętnych warunkach natryskiwania maksymalna prędkość cząstek leży w zakresie 150-200 m/s. Tworzenie powłoki. Okres ten trwa od momentu zetknięcia się cząstki z natryskiwaną powierzchnią do całkowitego ostygnięcia warstwy, czyli uzyskania przez nią temperatury otoczenia. Zjawiska zachodzące w momencie uderzenia cząstki metalu natryskiwanego w podłoże, tzn. zjawiska mające bezpośredni wpływ na tworzenie się warstwy nie są dotychczas wyjaśnione. Istnieje kilka teorii tłumaczących mechanizm powstawania powłoki. Jedna z nich (teoria Karga, Kutschera, Reiningera) przyjmuje, że cząstki metalu krzepną w czasie przelotu od wylotu dyszy do natryskiwanej powierzchni, tak że w chwili uderzenia o powierzchnię znajdują się w stanie stałym i dzięki dużej energii kinetycznej są wbijane (wprasowane) w nierówności powierzchni, tworząc powłokę.