Na jakość napoiny znaczny wpływ rna napięcie łuku. Napięcie stosowane przy napawaniu powinno być niniejsze od 20 V. Takie napięcie zapewnia jarzenie się łuku krótkiego. Przy napięciu większym od 20 V następuje silne wypalanie się składników stopowych zawartych w drucie elektrodowym oraz w materiale rodzimym, co jest przyczyną porowatości napoin. Napięcie łuku wpływa również na szerokość lica napoiny, tzn. im większe napięcie, tym lico szersze. Dlatego przy napawaniu stali o dużej zawartości składników stopowych (przy ich pewnym nadmiarze) można stosować napięcie zbliżone do 20 V. Jest to słuszne dla elementów o większej pojemności cieplnej, gdyż zwiększając napięcie łuku zwiększamy również jego moc cieplną, a tym samym zwiększa się nagrzanie regenerowanego przedmiotu. Indukcyjność układu wpływa na stabilność procesu, jak również na straty w drucie elektrodowym (rozprysk). Przy dobrze dobranej indukcyjności obwodu spawarki występuje równomierność cykli jarzenia się łuku, czyli najmniejszy rozprysk. Indukcyjność tę należy dobrać doświadczalnie. Regulację przeprowadza się przez zwiększenie lub zmniejszenie ilości zwojów dławika umieszczonego w spawarce. Regulacja ta jest ciągła lub skokowa (prostownik SZA-300). Przy napawaniu dąży się do jak najmniejszych zmian strukturalnych oraz odkształceń. Możliwe to jest tylko wtedy, gdy łuk odznacza się bardzo mała mocą. Moc ta zależy w dużym stopniu od natężenia prądu napawania. Wobec tego należy stosować jak najmniejsze natężenie prądu.