Dziewiętnasty wiek to czas komercjalizowania się prasy i tworzenia tytułów, które miały wypracować dla wydawcy duży nakład. Dlatego nie brakowało w czasopismach sensacji a nawet treści erotycznych. Pojawiły się w tym czasie tzw. gazety niedzielne, których podstawowym zadaniem była szeroko pojęta rozrywka. Prym pod tym względem wiodła Anglia, w której wydawano „Observer” i „Sunday Monitor”. Nie dorastały jednak do pięt amerykańskiemu „Sunday World” J. Pulitzera. Ówczesne czasopisma miały różnorodne formy i sprawiały czasem wrażenie nieuporządkowanych. Dlatego też pojawiła się potrzeba opracowania kanonu zawartości przykładowej gazety. I stworzono taki uniwersalny układ, na której mogły opierać się gazety. Charakteryzował się on tym, że pierwsze strony zawierały aktualne newsy, następnie umieszczano materiały naukowe, sensacyjno-kryminalne, plotki zakulisowe ze szczególnym uwzględnieniem pewnej dozy erotyzmu. W dalszych częściach gazety było miejsce na porady dla zakochanych oraz pożądany przez czytelników dodatek z komiksami.

Wraz z rozwojem formy gazet, pojawiły się także innowacyjne rozwiązania techniczne, które przyczyniłyby się do szybszego wydawania gazet. Zaczęła się także rozwijać reklama w czasopismach, która przynosiła wydawcom dodatkowy zysk. Wykorzystywane były w niej kolory, ilustracje i plakaty. Im bardziej kolorowe, zachęcające a nawet szokujące, tym bardziej przyciągały czytelników.