Kierownik działu martwi się, że zostaną ujawnione informacje o przebiegu zatrudnienia pracowników. Kierownik średniego szczebla jest zirytowany tym, że pracownicy marnotrawią czas na czytanie grup dyskusyjnych albo surfowanie po Sieci. Inny kierownik średniego szczebla obawia się, że pracownicy pobierają z Internetu zarażone wirusami oprogramowanie dla komputerów osobistych.

Jeszcze inny kierownik średniego szczebla zastanawia się, jak najlepiej zapewnić klientom wsparcie techniczne przez Internet. Profesor na urlopie naukowym martwi się, że z innych instytucji nie zdoła uzyskać dostępu do swoich danych.

Nauczyciel niepokoi się, że studenci ściągają od siebie odpowiedzi albo kradną testy. Użytkownicy troszczą się o dostępność usług internetowych, które są im niezbędne do pracy.

Użytkownicy obawiają się, że nie będą mogli ze sobą współpracować, jeśli w sieci pojawi się zbyt wiele zabezpieczeń. Studenci martwią się, że nie będą mogli się bawić komputerami, bo zabawa jest ich sposobem na naukę.

Studenci kończący studia i kierownicy projektów obawiają się, że środki bezpieczeństwa opóźnią projekty, które mają ściśle wyznaczone terminy. Musisz znaleźć czas na poznanie wszystkich tych różnorodnych, uzasadnionych obaw i ustosunkowanie się do nich. Możesz także uznać, że wszyscy ci ludzie powinni się martwić pewnymi rzeczami, a brak zmartwień wynika z braku wiedzy będziesz musiał uświadomić im niektóre sprawy.